Mevsim yüzünden değildir Mavi katildir Bendeki bu bilmem ne hale, hale Yükselince başın oradan kopamazsın Kavuşmaz dudakların Hızlısın (hızlısın) Ulaştın mı? (ulaştın mı?) Kırıldın mı benim gibi? Güzel günler için Yüzdüm, yüzdüm kuyruğuna geldim kendimin Üzgünüm ben illa nefes al diyemem Altı ton ciğer ve sen Yetmiyor oksijen Yüzdüm, yüzdüm kuyruğuna geldim kendimin Üzgünüm ben illa nefes al diyemem Altı ton ciğer ve sen Yetmiyor oksijen Bu hissi artık çok iyi tanıyorum. Son

Bu duyarlılık ona bahşedilen bir hediye değildi. Öngörülemeyen bir şefkatin gölgesinde evrimleşmiş bir hayatta kalma mekanizmasıydı . Ve böylece empat güçlerinde kırılgan yaralarında ışıltılı hale geldi . Ama işte tehlike burada başlıyor. Empat sevgiyi çoğu zaman kendisini silmekle karıştırdı. Bağışlamayı ruhunu ihlal edene bile bir ayin gibi sunmaya devam etti. Peki neden? Çünkü derinliklerinde; eğer bunu yapmazsa kendisi olamayacağına, gerçek olamayacağına dair dehşet veric

Son günlerde üzerimde tuhaf bir sakinlik var. Geçen gün, kendimi bir anda ve oldukça emin bir şekilde “Çok büyük ihtimalle rüya görüyorum. Uyanınca hepsi geçecek,” derken buldum. İçimden yükselen bu sesi duyduğumda elbette çok şaşırdım. Ancak daha da tuhaf olan, bu düşüncenin kendisi değil, bana hiç şaşırtıcı gelmemesiydi. Yani bana göre burada en garip olan şey, yaşananların gerçek olmadığı fikrinin bana son derece inandırıcı gelmesiydi. Aslında özetle şöyle diyebilirim: Eğe

Bir başkasının titreşimlerini uzaktan bu kadar net hissetmek çok tuhaf. Aslında eskiden de içinde olduğumu şimdi fark ettiğim bu hâli, bu kez tamamen açık bir bilinçle ve şeffaf bir kalple yeniden keşfediyorum. Hissettiğim titreşimlerin bu kadar gerçek olması — ne yalan söyleyeyim — beni biraz ürpertiyor.Zaman zaman gerçekliğini bile sorguluyorum. Ama tarif etmeye çalıştığım bu şey tam olarak spiritüel bir yerden gelmiyor; çünkü içinde canlı bir bilinç ve onu derinden tanıma

Deliliğinden şüphelendiğiniz birinin “Ben aklımı yitirmedim” demesi sizde bir karşılık uyandırır mı?Bir insanın zihinsel dengesini kaybetmiş olabileceğini düşünüyorsanız, onun “Ben gayet iyiyim” demesi sizi gerçekten ikna edebilir mi?Genellikle etmez. Hatta tam tersine, bu savunma, şüphenizi daha da güçlendirir. Çünkü o andan itibaren söylediği her şey, sizin gözünüzde dürüstlük değil inkâr anlamı taşımaya başlar.Bu yanılgıya düşmek çok insanca, hatta neredeyse kaçınılmaz bir

Karşımdakinin ne düşündüğü çok açık. Altında yatan niyeti, söylemekten çekindiği şeyleri, bana inanmadığını, söylediği yalanı ya da sadece rol yaptığını ben neredeyse anında fark ediyorum. Bu sadece yüz yüze olduğumuzda değil, mesajlaşırken ya da telefonda konuşurken de oluyor. Sessizliklerinin neye denk geldiğini okuyorum. Görünmemeyi seçen biri varsa, en çok onu fark ediyorum. Sessizlik bazen en çok bağıran şey. Bir şey saklanmak istendiğinde insanlar susuyor. O anlar geçip

Beni neden hiç anlamadılar? Ben onların anlamamasını neden anlayışla karşılıyorum? Bunu anlayışla karşılamam neden normal sayılmıyor? Onların beni anlamamalarını anlayışla karşılayan kendimi neden anlayışla karşılamıyorum? Ve neden bu da çok normal geliyor? İnsanların beni anlamamasından yakındığımda, neden beni onların anlamamasının normal olduğuna ve anlayışla karşılamam gerektiğine ikna etmeye çalışanlar var? Bu ikna çabasının, aslında beni hiç anlamadıklarının en somut gö

Merhaba, “Hak etmediklerimin” de “kabul etmediklerimin” de, benim onlara karşı duruşumdan tamamen bağımsız olarak gerçekleştiğini — hepsinin birer “gerçek” olduğunu — kabul ettim Ve bu gerçekler, benim ve kedilerim dışında herkese, her şeye dair olan şeyler. Bu ‘karışımın’ ismi her neyse, yöneldiği yer de orası işte. Biz hala onların karşısında duruyoruz, aralarına katılmayı hala reddediyoruz. Bak gördün mü, yine dilimizde karşılığı olmayan bir duygu içindeyiz. Ben biraz araş

Hoş geldin. İçinden geçtiğim bu tuhaf dönemde en çok zorlandığım şey, hislerimi ya da fark ettiklerimi tam karşılayan bir kelime bulamamak. Çoğu zaman cümleler de yetmiyor. Bu çılgınca yazma hâlim biraz da bundan. “Garip” dönem dedim ya; bu kelime bile yaşadığımı tarif etmeye yaklaşmıyor. Başlıktaki ifade, Kintsugi , Japonca. Anlamı: Bir şeyin kırılması ve onarımını, gizlenecek bir şey olarak değil, onun geçmişinin bir parçası olarak ele alma düşüncesi. Kırılan bir şeyi eskis

Geçmiş, şimdi ve geleceğin çarpışarak tek bir anın içinde birleştiği; büyük bir kavrayışın, bir hakikatin açığa çıktığı otantik bir kesit.